Om die eerste ry weer te kry!

Jou grootste bate kan soms jou grootste uitdaging wees.

 

Vra maar enige iemand wat al moes wag vir sy ouma om haar inkopies klaar te maak. Veral nie as jy die spreekwoordelike hooi die spreekwoordelike vurk wil breek nie.

 

Gister was besiger as een van Johan Stemmet se onderbaadjies. Tussendeur moet ek die brei-ding aangryp.

 

Die plan was om teen 14:30 weer aan't brei te raak, maar daardie plan was nek omgedraai deur die spreekwoordelike hooi op die spreekwoordelike vurk. En hoe meer die hooi raak, hoe rusteloser raak ek.

 

Ek wil nou brei.

 

Na ek Chanelle by die werk gaan oplaai het, hier in die mooiste Kaap, gaan drink ons eers koffie en praat oor ons elkeen se dag. Dit verruil ek vir niks. Nie eers vir Elton John se handtekening nie.

 

Nà dit is ek darem rustiger oor alles wat nog moet gebeur.

 

Kort voor donker gister middag kry ek uiteindelik kans om te brei. YES! Daar's net een uitdaging, en dis 'n groot een. Ek het intussen vergeet hoe.

 

Daardie naald moet tussen daardie draadjies deur. Nee, wag. Dit werk nie. Damn it! Hoe werk dit nou weer!

 

As ek net daardie eerste steek kan kry. As ek net daardie eerste ry weer kan kry!

 

Ek hou aan praat en baklei met myself.

 

Come on, Gerrit! Jy weet mos hoe! Jy kan dit doen! Go for it! Hou net aan probeer. Jy sal dit regkry.

 

Dit was duidelik dat hierdie uitdaging besig was om my buite my gemaksone te frustreer. Dit is in sulke oomblikke wat jy moet kies om aan te hou, of nie.

 

Ek het gekies om aan te hou.

 

En ek is bly ek het.

 

O ja, wag. Hierdie een moet daar in, en dan bring ek daardie een so oor, en dan... YES!!! Ek het dit weer!

 

In daardie oomblik toe ek weer besef het hoe om te brei, en dit regkry, het my dag se oorwinning gelê.

 

Sekere dae moet jy seker net die eerste steek regkry. Sekere dae is frustrerend. Maak vrede daarmee. Sekere dae is rugby speel op Nuweland in die modder. Dis taai, dis nat, dit reën. Die uitdagings voel te veel.

 

In daardie dae moet jy besluit of jy gaan tou opgooi, of volhard.

 

As jy volhard, is jy die oorwinnaar. Dit voel egter nog nie so nie, maar dis waar. Die oomblik wanneer jy die besluit neem om te volhard het jy reeds die eerste tree na sukses gegee.

 

Die Bybel sê êrens: "Volharding kweek egtheid van geloof."

 

Deur jouself uit te daag leer jy jouself, jou eie vermoëns beter ken, maar ook vir God!

 

Wat het ek gister oor geloof geleer. Dit word sterker as jy volhard. Deur jouself buite jou gemaksone uit te daag en dit te doen kan jy God op 'n wonderlike manier leerken, en kan jy in geloof groei.

 

Wanneer jy in geloof groei, kan jy nog groter uitdagings beetpak, maar jy moet begin in die klein dingetjies. Jy moet begin by die eerste steek.

 

Bly in jou gemaksone, en jy het egter niks!

Is dit 'n strikdas of 'n serp?

Ek brei en ek brei en ek brei, en my arm raak lam en die sweet tap my af.

Brei is harde werk!

My pa loer oor my skouer en vra: "Is dit 'n strikdas of 'n serp?"

Maandagaand het ek met die serp breiery besigheid begin. My ma het my gewys hoe (diegene wat wil sien hoe ek en myse moeder dit so saam-saam doen, kan op Facebook gaan kyk).

Die heel aand bestaan verder uit ek wat brei, my ma wat brei, en my pa en broer wat lag.

Ek is besig om 'n serp te brei vir 'n agtergeblewe kind, maar die eerste paar rye lol baie. Hierdie Rustelose Rakker het duidelik 'n groot rustelose taak aangepak.

Brei is nie vir sussies nie.

Dis nou Vrydag oggend, en die eerste geleentheid wat ek het om weer die breinaalde nader te trek, en ek moet in alle eerlikheid sê dat dit beslis 'n groot uitdaging is. Nes ek die naalde vinniger deur die wol begin werk word dit 'n koekspul wat lyk soos 'n deurmekaar bol.

 

Not ayoba!

 

Ek is mal oor uitdagings, veral diè buite my gemaksone, maar hierdie uitdaging gaan dalk nie klaar wees teen Sondag nie.

 

Daar is 'n paar feite wat jy moet onthou wanneer jy jouself buite jou gemaksone uitdaag. Een daarvan is dat jy nooit presies seker kan wees van die resultate wanneer jy buite jou gemaksone beweeg nie.

 

Ek het geweet brei gaan 'n uitdaging wees, en daar is 'n hele paar aspekte van die uitdaging wat ek geweet het 'n onbekende is. Gaan my vingers die kuns kan bemeester? Gaan ek betyds klaar wees? Gaan dit mooi wees?

 

Alles onbekendes. Om jouself uit te daag het altyd onbekendes.

 

Indien jy besluit om jouself buite jou gemaksone uit te daag moet jy weet dat al wat jy sal hê jou karakter is. Die eienskap wat in hierdie situasie die belangrikste is deursettingsvermoë.

 

Perseverance is the hard work you do after you get tired of doing the hard work you already did

 

- Newt Gingrich -

 



Deursettingsvermoê, by implikasie, is dan gekoppel aan tyd. As jy 'n moeilike taak het om te voltooi is dit belangrik om jouself tyd te gee om dit te voltooi.

 

Dis juis hier waar die uitdaging is die grootste is. Hierdie Rustelose Rakker het nog tonne werk om vandag gedoen te kry, en 13:00 sien ek 'n uitgewer vir my boek.

 

Dus: Is dit tyd om klaar te blog en te begin werk.

 

My boodskap vir vandag is eenvoudig: Wanneer jy jouself uitdaag om buite jou gemaksone te beweeg is daar altyd onbekendes. Dis 'n realiteit. Maak vrede daarmee. As jy egter weet wat die uitdagings is om jou doelwit te bereik, moet jy die nodige verstellings maak om dit te bereik...

 

Selfs al lyk jou serp sover soos 'n strikdas.

Rustelose breiwerk

Ek brei eintlik al van die begin af...

 

Die brei waarvan hier gepraat word is nie die brei wat ons ouma's en ma's voor die TV doen nie. Dis die tipe waar jy gggggg, in plaas van rrrrrrr, as jy jou naam probeer uitspreek.

 

"My naam is Geggit." So sou ek myself breierig voorstel.

"Wat? Gekkit?

"Nee", sou ek sê terwyl ek my mond probeer skoonmaak: "Gegrit."

"Oooo, Gerrrrrrrit."

"Jaaaa", sou ek dan terugkap.

 

My ouers kon nie weet dat 'n naam met twee r'e in soveel uitdagings sou veroorsaak nie. Dit was natuurlik nooit 'n uitdaging in die Kaap nie. Daar brei bykans helfde van die populasie.

 

Aangesien ek sedert kinderjare brei, het ek besluit dat Rustelose Rakker se eerste uitdaging sal wees om dan ook te leer brei, met die penne en die wol en alles.

 

"Vir wat wil jy leer brei?" Die vraag wat ek 'n paar keer gekry het.

"Ek brei mos nog heeltyd!" My antwoord.

"Ag man, jy weet wat ek bedoel", sê meeste dan terwyl hulle lag.

 

Die werklike antwoord: "Ek's rusteloos. En dit gaan vir 'n goeie doel."

 

Die serp wat ek gaan brei is vir 'n minderbevoorregte kind wat hierdie winter gaan koud kry.

 

Wat maak jou so rusteloos dat jy bereid is om dit te verander!

 

Onthou: Wees rusteloos, en jy sal vind hoe grensloos die lewe werklik kan wees.

 

Ek weet nie wat ek alles gaan beleef gedurende my rustelose breiwek hierdie week nie. Gaan ek lag, gaan dit my walg? Ek weet nie.

 

Kom vind saam met my uit hierdie week!

'n Rustelose wat?

Rustelose Rakker...

 

Dit laat 'n dubbele hoekom in meeste mense se koppe opkom.

 

Die eerste hoekom is rondom die naam. Dis rusteloos, want ek is rusteloos. Sedert ek my doek kon vuil maak was ek rusteloos. Die eerste voorbeeld van rusteloosheid wat ek as bewysstuk kan indien is dat my ma my op my kop laat val het toe ek 'n baba was. Sy was glo besig om my doek om te ruil toe sy die telefoon hoor skree het. Volgens haar was sy skaars weg toe sy hoor hoe iets, ek, op die grond val. Volgens haar het ek nie gehuil nie, wat haar nogal oor haar pasgebore seun laat wonder het.

Meeste baba's, weereens volgens oorlewering, begin eers op 11 maande loop. Ek het die regop-loop wêreld rusteloos op 9 maande betree.

Vandaar sou my rustelose avonture my regdeur Suider-Afrika neem. Altyd aan die beweeg. Altyd aan die ervaar. Altyd rusteloos.

Skool periodes was te lank vir my. Heeltyd sit was 'n marteling, alhoewel die avonture van die Uile of The Hardy Boys my vir ten minste 'n uur kon laat lees op 'n slag.

Rusteloos! Steeds so. My kantoor het nie venster nie, wat my gereeld na 'n koffie winkel jaag. Ek sukkel ook daarmee om een ding op 'n slag te doen. Wil alles ten minste een keer beleef, selfs diè wat seermaak, soos tande uitval (rusteloosheid), geslaan word (rusteloosheid), by 'n brandende bus uitspring (rusteloosheid).

Daar is immers meer aan die lewe as sit en wag vir dinge om te gebeur.

Dit bring ons by die Rakker-ding. Ek en Chanelle was skaars verlief in Augustus laas jaar toe sy my hierdie titel gegee het. Rakker. "Kyk, van rakkerwees kan hulle jou niks vertel nie", sou sy sê as ek iets aanvang wat my rakkerwese beklemtoon.

"'n Rakker tot die einde toe, nè", sou sy sê, terwyl sy haar kop skud en glimlag, en ek gewoonlik lag.

Ek is 'n rakker, altyd reg vir een of ander kattekwaad, manewales of avontuur.

En dis waaroor hierdie blog gaan. 'n Rustelose rakker, wat van kleins af 'n groot avontuurlis vir alles wat die lewe bied gehad het, wat gereeld gefoeter was daaroor, wat gereeld gevra word om sy rakkerwese stories aan almal te vertel.

Dit gaan egter ook oor 'n Rustelose Rakker wat steeds op avonture gaan wat ou tannies laat bloos of kop skut. Elke week gaan ek op een of ander avontuur. Van leer brei vir 'n kerkprojek tot kaalvoet loop vir 'n week, of weier om die frase 'kan nie' vir 'n bepaalde tyd te gebruik. Publieke vervoer vir 'n week? Klink soos 'n avontuur vir 'n Rustelose Rakker.

Die vraag is hoekom blog oor hierdie avonture?

Sodat jy kan lag (iets wat elkeen nodig het), ek kan skryf (my passie), en ons almal uitgedaag sal word met die frase: EK KAN!

Lekker lees, lekker lag, en onthou: Ons almal het 'n rusteloosheid in ons om die wêreld te verken! Gryp dit! Moenie terug hou nie!